chia e tazi pesen? (bu şarkı kimin?) çok eğlenceli ve ilginç bir belgesel. istanbul'da bir içki masasında, bir yunanlı, bir makedon, bir türk, bir sırplı ve bir bulgar muhabbet ederlerken, şarkıcı "katibim" şarkısını söylemeye başlıyor. bunun üzerine, "bu bizim şarkıdır" diye bir iddialaşma başlıyor. masanın bulgar vatandaşı, aynı zamanda belgeselin yönetmeni adela peeva teyze, bu şarkının izini sürmeye karar veriyor.
türkiye, yunanistan, arnavutluk, bosna hersek, sırbistan, makedonya ve bulgaristan'da çekiliyor belgesel. tüm bu hem farklı hem de yıllar içinde aslında öyle ya da böyle birbirinden oldukça etkilenmiş insanlardan "katibim" şarkısını dinlemek elbette keyifli... bununla beraber, "bizim şarkımız tabii ki, yok daha neler" görüşünün sağlam bir inançla savunulmasını izlerken, bu halkların birbirlerinden bazen "ölümüne" nefret ettiklerini görmek (şüphesiz tarihi bir gerçek) düşündürüyor insanı. şarkının (ya da türkünün) sözleri değişiyor her defasında, bazen aşk, bazen din bazen başka bir şey tema oluyor sözlere. kültürel bir sperm sanki bu şarkı; yıllar içinde o toplumdan çıkmış şu topluma girmiş, her topluma da kendi çocuğunu bırakmış: eh hepsi de "çocuk bizimdir" diyor...
video ingilizce alt yazılı ve malesef görüntü kalitesi yerlerde sürünüyor yine de rahatlıkla izlenebiliyor...
"chia e tazi pesen?" (2003)
70 dakika.
yazan ve yöneten: adela peeva
türkiye, yunanistan, arnavutluk, bosna hersek, sırbistan, makedonya ve bulgaristan'da çekiliyor belgesel. tüm bu hem farklı hem de yıllar içinde aslında öyle ya da böyle birbirinden oldukça etkilenmiş insanlardan "katibim" şarkısını dinlemek elbette keyifli... bununla beraber, "bizim şarkımız tabii ki, yok daha neler" görüşünün sağlam bir inançla savunulmasını izlerken, bu halkların birbirlerinden bazen "ölümüne" nefret ettiklerini görmek (şüphesiz tarihi bir gerçek) düşündürüyor insanı. şarkının (ya da türkünün) sözleri değişiyor her defasında, bazen aşk, bazen din bazen başka bir şey tema oluyor sözlere. kültürel bir sperm sanki bu şarkı; yıllar içinde o toplumdan çıkmış şu topluma girmiş, her topluma da kendi çocuğunu bırakmış: eh hepsi de "çocuk bizimdir" diyor...
video ingilizce alt yazılı ve malesef görüntü kalitesi yerlerde sürünüyor yine de rahatlıkla izlenebiliyor...
"chia e tazi pesen?" (2003)
70 dakika.
yazan ve yöneten: adela peeva
ne güzel bi bilög burası ya, içim açıldı.
YanıtlaSilSelamlar,
YanıtlaSilOldukça stresli ve üzücü(kaybolan Air France uçağının yarattığı hüzün) bir mesai sonrası eve dönüşte beni yüzümde hoş bir tebessüm,ruhumda Belgrad ve kültürel kalıntılar hakkındaki didşme anıların hafifliği ile huzura davet ettin:)))Teşekkürlerim az gelir:))
Bu şarkı kimin sorusunun cevabı yok,çünkü bu kültürlerin grifitliğinin ayrışma imkanı yok:))
Birkaç gün sonra yine Belgrad yolcusuyum ve bu belgeseli bizim ofisteki mahalli personellere(Sırplara) mutlaka izleteceğim:)Yine aynı atışmalar yaşanacak mutlaka:))
bu bizim,yok bizim...
Sırbistan'a gidenler bilir sırpça yarı türkçedir..onlara göre türkçe yarı sırpçadır:))
en güzelini yazayım atışmalara emsal teşkil eden kelimelerin...
Ben de seni gülümsetmek isterim:))
Örneğin:
sütlaç sırpçada sütliaş
kaldırım sırpçada kaldırma
bizbizeyiz içimde kalmasın sanırım orjinal olan sırpların kullandıkları şekli galiba:)))
çok etkilendim:))teşekkürler,sevgiler...